Mooiste beek ooit!

Beekje te Forêt D'anlier op 9 juli 2010


Beekjes zoals ze moeten zijn!


Bronlibel (Cordulegaster boltonii) te Forêt D'Anlier 0p 9 juli 2010


Bronlibel larve met de typische monddelen
te Forêt D'Anlier op 9 juli 2010


Parend koppeltje Beekschaatsenrijder (Aquarius najas)
te Forêt D'Anlier op 9 juli 2010


Jonge Rivierkreeft (Astacus astacus) te forêt D'Anlier 0p 9 juli 2010


Massa's grote waterranonkel te Forêt D'Anlier op 9 juli 2010

Deze zomer tijdens het JNM-zomerkamp Les étailes sur étoiles was een van onze laatste excursies naar dit prachtige gebied Forêt D'Anlier. We kamen aan dit prachtige beekje aan waar ik al van ver aan de over een kreeft van een vuist groot zag zitten.

De bronlibellen en de bosbeekjuffers vlogen ons om de oren. De beek zat vol met rivierdonderpadjes en af en toe ook eens een kleine beekforel. Verder zaten er op de beek verschillende koppeltjes beekschaatsenrijders. De vrouwtjes waren superdik, hun achterlijf was zwaar opgezwollen waarschijnlijk omdat ze binnenkort zouden eieren afzetten.

Ook vond ik er het zeldzame behaarde beekschrijvertje (Orectochilus villosus). Een heel toffe soort van Rheofiele wateren die afhankelijk is van waterplanten (Fonteinkruiden maar ook andere) in beken om zich voort te planten. Super gemakkelijk te onderscheiden van andere schrijvertjes. Deze is super smal en langgerekt en heeft als enige een duidelijke beharing.

Verder vonden we nog in de beek: Gewone beekloper, vuurjuffer, Pryrische mutsen, haak- en gewoon sterrenkroos, grote waterranonkel, grote egelskop, sporen van waterspitsmuis en wasbeer, bronmos, beekdwergduikertje (Micronecta poweri) en nog veel meer!

Buiten aan het brugje dit de beek volledig zijn goesting ze kon kabbelen waar ze wou. De natuurlijke processen van erosie en afzetting waren er doodnormaal en er waren geen sporen van menselijke inmenging.

Zo zouden alle beekjes moeten zijn!!

Dagje naar zee

Duinpoel in zwinbosjes op 20 November 2010

Laatste zaterdag ben ik met JNM Bovenschelde naar de zee geweest. In de Zwinbosjes vonden we deze vrij recent aangelegde poel. Hierin vonden we Agabus bipustulatus, massa's A. nebulosus, Colymbetes fuscus, Sigara sp., Corixa punctata en Notonecta viridis.
Het poelstje was voor het overgrote deel heel ondiep maximaal 25cm. Enkel achteraan was er een diepere zone met kranswieren. Anders was er bijna geen beplanting. Enkel wat wortelhout en bladafval. A. nebulosus is een typische soort voor aan de kuststreek. Hij is silicofiel (zoutminnend) en een pionier die vrij snel nieuwe plassen koloniseerd.

Steekmug op 23/06/2010 te Scheldewindeke

Steekmuggen planten zich voort via het water. De larven hangen ondersteboven aan de wateroppervlak waar ze via een buisje naar lucht ademen. Met hun kaken filteren ze allerlei zwevende deeltjes uit het water door deze heel snel te bewegen. Steekmuggen kunnen zich zelfs in de meest marginale waterplasjes voortplanten. En in droge jaren zoals vorig jaar hebben ze maar een heel klein aanbod aan watertjes en zijn ze dus minder talrijk.

Nepa cinerea op 28/03/2010 te Moortsele

De waterschorpioen is een heel algemene wantsen soort in allerlei modder- en voedselrijke wateren. Het is een roofzuchtig dier zoals je op de foto kan zien. Ze kunnen zelfs kleine visjes verschalken. Leuk weetje bij deze soort is dat er fossielen gevonden zijn van 10 000 jaar oud.
Waterschorpioenen zijn onmiskenbaar en kan je gemakkelijk zonnend op een oever vinden.

Bufo bufo

Bufo bufo man op 20/03/2010 te Oosterzele

Gisteren na een verjaardagsfuifje ben ik nog even naar de paddentrek gaan kijken. Het was lekker warm buiten en de straat lag nat dus ideaal voor de trek dacht ik. Blijkbaar viel het nog mee. Ik had maar een 10tal paddenmannetjes, een bruine kikker en 2 alpenwatersalamanders.
Vanavond nog eens op een andere plaats gaan kijken...

Gerris odontogaster

Gerris odontogaster man op 18/03/2010 te Melsen

Omdat het gisteren zo mooi warm weer was, ben ik tijdens de pauze van mijn stage gaan zoeken naar het eerste lente geweld. Ik de Melsenbeek vond ik 3 buiktandjes (Gerris odontogaster). Het zijn mijn eerste voor dit jaar. Het was leuk om voor het eerst niet bang te moeten zijn dat mijn vingers onderkoelen in het water. Vele waterdieren waren zo te zien zonder dat je er fel naar moet zoeken. In de oever zaten verschillende groene kikkers te zonnen, net als de stekkelbaarsjes die dicht tegen het wateroppervlak zwommen. Verder zag ik nog enkele gewone duikerwantsen (Corixa punctata), enkele donkere moerwantsen (Hesperocorixa sahlbergi), een haliplus spec. en zoals overal een roodpootwatertor (Hydrobius fuscipes).

Sigara striata

Sigara striata 0p 5/03/2010 te Moortsele

Sigara striata of de gewone sigaar is de meest algemene sigara soort in Vlaanderen. Ze kunnen soms in heel grote getallen aanwezig zijn. Duikerwantsen zijn gemakkelijk van de bootsmannetjes te onderscheiden omdat hun buik naar de bodem gericht is. Ze zijn ook kleiner en het zijn echte onderwatersoorten. Ze hangen niet zoals de Notonecta onder het wateroppervlak te wachten op een prooi dat voorbijkomt of een dat in het water valt. Duikerwantsen zijn dan ook geen echte jagers zoals de andere waterwantsen. Ze leven van algen of andere plantendelen en kleine waterdieren.
Duikerwantsen zijn de enige onderwaterwantsen die niet pijnlijk kunnen bijten.

Waterjufferlarve

waterjufferlarve op 04/03/2010 te Scheldewindeke

De lente is begonnen en rond deze periode zijn vele waterjufferlarven bijna volgroeid. Want binnenkort als het water warmen zal worden zullen zij uit het water kruipen en een prachtige juffer worden.

Waterjufferlarven en zeker libellenlarven zijn geduchte rovers. Zij hebben onderaan hun kop een vangmasker dat voorwaarts gestoken kan worden. Bliksemsnel grijpen zij hun prooi waarna ze het gulzig opeten. De grotere larven kunnen zelfs kleine visjes verschalken.
De grote lamellen, die enkel de jufferlarven hebben, dienen als kieuwen. Met deze lamellen nemen ze zuurstof uit het water op. Ze dienen ook als peddel tijdens het zwemmen.

Helophorus grandis

Helophorus grandis op 1/03/2010 te Moortsele

Het genus Helophorus en het genus Haliplus vind ik persoonlijk de moeilijkste genera van de waterkevers. Enkele soorten zijn heel algemeen wat de frustratie verergert.

Helophurus soorten zijn eigenlijk geen echte waterkevers, het zijn eerder oeverkevers die onderwater durven/kunnen kruipen. Want zwemmen doen ze niet. Ze vliegen goed waardoor je ze heel snel in pas ontstane plassen kan vinden. Helophorus grandis is een van de grootste soorten, ongeveer 1cm. De kop en het halsschild hebben een bronsachtige kleur. Het halsschild heeft 7 lengtegroeven en de dekschilden hebben duidelijke puntrijen. Heloporus soorten zijn heel variabel qua kleur en vorm.

Groetjes Diederik

Notonecta viridis

Notonecta viridis imago op 1/03/2010 te Moortsele

Notonecta viridis of het Tenger bootsmannetje is heel gemakkelijk te herkennen aan het zwarte schildje (scuttelum), de puntig uitgetrokken hoeken van het halschild en de "x" op de dekvleugels.

Bootsmannejes zwemmen op hun rug omdat ze lucht bijhouden op hun buik waardoor deze lichter is dan de rug. Hun kleur is daaraan aangepast. De onderkant is licht, dit steekt minder af met de lucht. De bovenkant is donker gekleurd waardoor je ze bijna niet ziet op een donkere bodem.

Bootsmannetjes kunnen hard steken met hun steeksnuit, zorg dus dat ze je niet kunnen steken wanneer je ze vastneemt!

Groetjes Diederik